De afgelopen weken
In Bretagne en weer thuis
Met mijn gezin
M’n 2 kids
En m’n vrouw
Voel ik zo’n intense
Vervulling

We zijn met 4! Twee prachtige kids!

Al jaren waren we intens gelukkig
Met onze geweldige
Alweer acht jaar oude zoon
Maar ook al jaren
Probeerden we een tweede kindje
Te mogen krijgen

Dit gemis, het verdriet
Om een kind
Dat er nog niet is
Is slopend

Laat staan alle vijf jaar
Aan maandelijkse inseminaties
Teleurstellingen
Soms een blij moment
Met een extra paars streepje
Om vervolgens
Te moeten constateren
Dat het nog niet zo
Mocht zijn

Maar we hielden hoop
We hadden zo’n sterk gevoel
Een beeld van een achterbank
Gevuld met twee kinderen
Daaraan hielden we vast
En aan elkaar

Want zo’n proces is niet makkelijk
Het kost veel energie
Onbegrip
Mensen die er niet naar durven
Vragen
Terwijl je er constant
Mee bezig bent

Rekenen, plannen, niet drinken
Wel weer even mogen drinken
[Alle credits hiervoor naar m’n vrouw!!]
Maar eigenlijk niet willen
Omdat je hele hart en lijf
Hunkert
Naar dat kleine wezentje
Dat nog niet is ontstaan.

Tot vorig jaar

Het was raak!
We durfden het nog niet te geloven
Helemaal niet gezien
De twee positieve tests
Die we op één avond hadden:
Één van corona
Één van de zwangerschap

Maar ze stonden er echt
Twee streepjes.

Fantastisch!!
Maar….tegelijkertijd
Onwerkelijk
We konden het niet geloven
Durfden niet te blij te zijn
En zo lieten we onszelf
In onzekerheid
Anders was de klap te hard
Die bescherming was met de jaren
Ontstaan

Totdat we haar hartje mochten horen
Haar lijfje voor het eerst
Konden zien
Ze is echt
En ze komt hij ons wonen!

Mijn hart gaat uit
Naar alle onvervulde kinderwensen,
Verloren kindjes,
En het grote verdriet om dit intense gemis.

Heel veel liefde voor hen allen en liefs aan jou voor wie dit (heeft) mee(ge)maakt.