Geloof ik dat het leven mij test?
Dat ik beproevingen tegenkom
Net zoals in een film
Of de Bijbel?
Ik weet het niet
Wel hoop ik
Dat het Leven
Weet wat het doet
Want ik weet het
Soms even niet

Gewoon maar even leven
Dat is niet aan mij besteed
Het leven is een Kunstwerk
Vol vakmanschap
Een pluche olifant
Die je soms heel zachtjes moet aanvoelen
En soms weer even weg wilt zetten
Een rebelse reis
Die nooit lijkt te eindigen (thank god!)
Avontuur!
Want daar leef je toch voor?!
Of een vreselijk saaie voorstelling
Waarbij je het liefst keihard van wilt wegrennen

Kan dat allemaal
In mij zijn?
Denk ik wel eens…
Het kolkt en het raast
Van links naar rechts
Of soms vanuit een inimini deel
Vanuit mijn lijf
Maar dat dan zo sterk is
Dat ik het er wel uit moet gooien
Alleen weet ik niet altijd hoe
Hoe uit ik wat zo teer en klein is?
Zo puur
Zo echt

Daar worstel ik
Dus wel eens mee
Zeker in een wereld
Die ik niet altijd begrijp
Terwijl ik er tegelijkertijd
Zo immens veel van houd
Kan een mens zo dubbel zijn?
En tegelijkertijd zo plat?
Want zijn we dat niet allemaal
Zo plat als een deur
Een stofje
Dat dwarrelt in de wind
Van jou
Naar mij
En samen
Daar
In
Eén
Dubbel

En dat is mijn sleutel
Tot volharding
Ieders weg is anders
Maar tegelijkertijd komen
We allemaal aan
Ik hoef niet bang te zijn
Dat het misgaat
Of dat ik iets fout doe
Dat ik een verkeerde keuze maak
Dat ik nu naar rechts zou moeten gaan
Nee, volhard
In mijn Vertrouwen
Dat het goed is
Zoals het is

Mijn Reis.

• Vertrouwen